Zephyr Brüggen

Oscar van den Boogaard in gesprek met Zephyr Bruggen

Zephyr Brüggen is een theaterregisseur opgegroeid in Amsterdam en Italië. Zij maakt oertheater over de grote vragen van de wereld, sterk gegrond in deze tijd. Terugkerende elementen in haar werk zijn constructie, de(con)structie, de revolutie, de toekomst, en de dood. De mensen die ze op het podium zet, zijn vaak 'larger than life': oeroude archetypes. Via hen wil Zephyr op zoek naar nieuwe archetypes, voor een nieuwe wereld.

Zephyrs werk is interdisciplinair: per project zoekt ze naar een passende vorm. Daarnaast heeft ze een grote liefde voor locatietheater omdat ze zo de grenzen tussen theater en werkelijkheid op kan zoeken. Haar regie is muzikaal: in spel, ruimte, en tijd gaat ze op zoek naar ritme, melodie, en harmonie.

De emancipatie van het publiek is voor Zephyr een belangrijk uitgangspunt. Ze zoekt naar manieren om een publiek oprecht te verwelkomen in een theaterzaal en ze medeverantwoordelijk te maken voor het kunstwerk. Hiervoor gebruikt ze onder andere de principes van transparantie en magie: je kan alle kabels zien liggen in Zephyrs voorstellingen: de constructie van het theater is altijd zichtbaar. Vanuit die transparantie zet ze magie in, waardoor het publiek ook op kan gaan in de illusie.

Met haar collectief 'Babylon' maakte ze in haar derde jaar (april 2020) de eerste voorstelling ooit op Zoom: 'Woyzeck, een digitale waanvoorstelling', waarin Zoom diende als een panopticon waar het publiek direct Woyzecks kamer in kon kijken, en het publiek zowel bewaker als gevangene werd. Dit onderzoek zetten ze in april 2021 verder bij Nineties Productions, waar Babylon 'Schimmel' maakte.

Lees meer op: https://www.theaterkrant.nl/nieuws/de-thuisrecensent-woyzeck-adaptatie-in-isolatie

Zij liep in haar laatste jaar stage bij Lotte van den Berg/Building Conversation en bij Luk Perceval/NTGent.

Ik hoop dat jullie veel moois vinden op het Be-Connected festival. Mocht je in contact willen komen, dan kan je me een mail sturen op zephyrhannah@hotmail.com.

'People have always been good at imagining the end of the world, which is much easier to picture than the strange sidelong paths of change in a world without end.' (Rebecca Solnit)

In 'Sick, Trance, Glory, Mud' spelen twee toneelspelers spelen, voor de laatste keer, de laatste voorstelling ooit. Voor u, het laatste publiek ooit. Hoe kom je op, als het de laatste keer is? En hoe ga je af, als het de laatste keer is?

Wij, mensen, zijn de maat der dingen geworden. Alles is door ons en voor ons gemaakt. Tegelijkertijd zijn wij ontheemde en vreemde lichamen geworden in deze wereld die we zelf gemaakt hebben. We hebben ons achter onze 'cultuur' verschanst, en zijn onze omgeving ‘natuur’ gaan noemen alsof we er zelf geen deel van zijn.

Sick, Trance, Glory, Mud vraagt: op welk formaat moeten wij de mens weergeven, in de huidige wereld, met de ecologische vraagstukken die ons wachten? Hoe ont-maken wij de wereld die we zelf gemaakt hebben? En wat doet een mens als zij haar laatste voorstelling moet spelen? Moeten wij afgaan, verdwijnen, kleiner worden, onze voetafdrukken op deze wereld uitwissen, ons schuldig voelen over de rampen die we hebben aangericht? Of moeten we nieuwe manieren zoeken van samenzijn, met de reigers, bacteriën, en vliegtuigen van het Amsterdamse Bos?

Concept en regie: Zephyr Brüggen

Scenografie: Zephyr Brüggen en Sabine Ohkrouhlik

Technische Productie: Yared van der Zijde

Productie: Paula Braas

Spel: Martijn Nieuwerf, Dinda Provily, en Sean Bell